حدس من این است که اسرائیل جنایتکار (با پشتیبانی آمریکا و سه کشور اروپایی) باز به ایران و ج.ا حمله خواهد کرد (خواه با ضربات امنیتی و ترور یا با ضربات نظامی و موشک). لذا پاسخ روشن است هر سه بخش جامعه (حکومت، جامعه مدنی و شهروندان) شایسته است هشیار و آماده باشند. و اگر دشمن نسل‌کش هم در برابر قدرت موشکی ایران موفق به انجام عملیات نشد، چه بهتر ما ضرر نکردیم.

🔹هفت عامل

من معتقدم در جنگ دوازده روزه (از ۲۳خرداد تا دوم‌تیر سال۱۴۰۴) هفت عامل باعث شد که وقتی اسرائیل به ایران حمله کرد و فرماندهان نظامی و هزار نفر مردم ایران به قتل رساند، به هدفش (که فروپاشی سیاسی و به هم ریختن ایران بود) نرسید. لذا برای خنثی سازی جنگ بعدی اسرائیل هم شایسته است باز این هفت عامل فعال باشند.

🔹این عوامل این‌ها بودند:

١- وقتی اسرائیل به ایران حمله کرد، رهبری و نیروهای نظامی کوتاه نیامدند و متقابلا محکم پاسخ دادند. به بیان دیگر ایران شروع کننده جنگ نبود، اما قاطع پاسخ دشمن را داد و از ایران دفاع کرد.

٢- قاطبه مردم ایران تجاوز به خاک ایران را محکوم کردند و با دشمن همراهی نکردند و در مقابل یک جنبش خودجوش «دفاع میهنی» راه انداختند.

٣- خدمات‌رسانی دولت در تامین سوخت، آرد، بهداشت و درمان و خدمات بانکی در سراسر کشور موثر بود.

۴- احساس مسئولیت کردن اشخاص بانفوذ در جامعه از دکتر عبدالکریم سروش و علیرضا رجایی تا هنرمندان و ورزشکاران ایرانی.

۵- جمعیت چندبرابر شده نمازجمعه‌ها در هشتصد شهری که امام‌جمعه داشتند، بعضی نمازجمعه‌ها زیر صدای ریزپرنده‌های اسرائیل متجاوز انجام شد.

۶- کار موثر نیروی انتظامی و سازمان بسیج در برقراری امنیت شهرها و جاده‌ها، و کار موثر دستگاه‌های اطلاعاتی در خنثی کردن ستون پنجم اسرائیل در شهرهای ایران.

٧- دیپلماسی فعال شبانه روزی جمهوری اسلامی مخصوصا در شب آتش‌بس.

🔹بنابراین، به نظر می‌رسد تا اطلاع ثانوی (یعنی تا وقتی دیپلماسی برای عبور از وضعیت جنگی به نتیجه مورد قبول ایران برسد،که افق زمانی‌اش معلوم نیست)، شایسته است دست نظامیان آماده روی ماشه باشد و نگذاریم شش عامل دیگر ضعیف شود.