به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سلام کمیجان»؛ در روایات و احادیث اهل‌سنت از احمدبن‌حنبل که یکی از بزرگان چهارگانه اهل‌سنت است، می‌نویسد:
روزی رسول گرانقدر اسلام(ص) با اصحاب خود نشسته بودند و در این هنگام حضرت با دست مبارکشان چهار خط روی زمین کشیدند و فرمودند: آیا می‌دانید این چهار خطی که کشیدم چیست؟
اصحاب خدمت حضرت عرض کردند: خدا و پیامبرش بهتر می‌دانند.
رسول‌الله(ص) فرمودند: چهار نفر با فضیلت‌ترین زنان بهشت هستند. اولین آنان خدیجه دختر خویلد و دومین نفرشان دخترم فاطمه‌زهرا(س) و سومین آنها آسیه همسر فرعون و چهارمین‌شان مریم مادر عیسی مسیح است.
حضرت خدیجه‌کبری(س) پیش از اسلام، لقب‌ها و ویژگی‌های خاصی داشت که در کتاب‌های مختلف به آن اشاره شده است.
از میان آن القاب، سه لقب نمود بیشتری دارد:
۱- بانوی مبارکه و همدم مریم در بهشت: در انجیل از حضرت‌خدیجه(س) به عنوان یک بانوی پر برکت و همدم حضرت‌مریم(س) در بهشت یاد شده است.
۲- طاهره: به خاطر پاکی و قداستش در عصر جاهلیتی که فحشا در اوج بود، به آن بانو «طاهره» می‌گفتند.
۳- سیده نسوان: در زمانی که زن فقط به عنوان کالا نگاه می‌شد، به ایشان این لقب را دادند، زیرا به خاطر شخصیت بالا و والایی که از خودشان نشان دادند به «سرور زنان» مشهور شدند.
